'U me' mastru barberi

(di nonno Francesco Esposito)

'U me' mastru barberi
è 'u megghiu mastru du paisi,
malanova mi nci veni,
se ieu vi cuntu chi mi fici.

Vigilia 'i Natali
ia mi mi fazzu 'a barba,
mi pigghia 'na tovagghia
e nci tremanu li mani.

Pigghiau nu tovagghiolu
e o' coddhu m'u legau:
mi stavà fandu mi moru
e, di chi, non m' affucau.

Nci rissi: "Mastru, m'ati a fari 'a barba!"

Pigghiau 'n pinnedhu vecchiu,
pe' sapuni nu pocu 'i caci,
apposta non aviva specchiu,
pe' non vidìri chi faci.

"'Stu mastru non si movi?
'chì 'a caci è cosa brutta!"
Rissi 'sti paroli,
m'a stricau finu a nda vucca.

Lu puzu nci addulura,
lu brazzu nci stancau,
comu vossi 'u Signuri,
'u pinnedhu lu posau.

Pigghiau lu rasolu
e lu 'ffilau per beni,
appena mu misi nta facci,
mi pigghiau la frevi.

A li Santi disastimaia,
a la Madonna e a lu Signuri,
mi mi caccia di 'sti guai
non guardu 'stu saluni!

Se 'a barba l'haiu longa,
chi m'arriva finu e' peri,
'i corna mi mi spuntunu
non guardu 'stu barberi!